De koortsachtige vibe van de grootstad
tekst Annelies A.A. Vanbelle
Schreeuwerige billboards, een gejaagde mensenmassa, lawaaierige straten en pleinen: de intensiteit van de stad is niet aan eenieder besteed. Carl Soete echter leeft op, zodra hij zich onderdompelt in de grootstedelijke energie. New York bij uitstek, maar ook Miami of zelfs Antwerpen. Het is een hectiek waar hij van houdt, een vitaliteit die hem inspireert tot zijn grote, kleurrijke werken.
Fauvisme wat de tinten betreft, pointillisme wat betreft de toetsen, luminisme wat betreft de inbreng van licht. Vele stromingen lopen doorheen zijn werk en toch heeft Soete een geheel eigen, herkenbare stijl die hij zelf het dichtst vindt aanleunen bij abstract expressionisme. Wat je ziet is immers niet de werkelijkheid of een zinnelijke waarneming daarvan, maar de imprint die deze maakt in het brein van de kunstenaar. We zien dus niet de monopool zelf, maar de subjectieve herinnering die rest, die levendige emoties die opborrelen wanneer de agitatie van de grootstad neerslag krijgt op doek.
Voor Carl Soete is dit een ingenieuze mengeling van kleur en vorm. Met een achtergrond en jarenlange expertise als grafisch ontwerper heeft hij een voorliefde voor tekens. Symbolen, logo’s, typografie, kalligrafie, een nauwgezette combinatie van kleurnuances. Feloranje vibreert des te meer als je er groen naast zet, hetzelfde geldt voor blauw en rood. Hoewel de oorspronkelijke impressie er een van chaos en overweldiging is, weet Soete dit in balans te brengen in zijn werken. Hij maakt abstractie van de stad, tot kleur en vorm in een doordachte compositie worden gebracht, die zowel evenwichtig als zeer dynamisch is. Nooit is zijn werk te detaillistisch, het is de bedoeling dat de kijker kan wegdromen, dat hij of zij de koortsachtige vibe van de grootstad voelt, niet dat er rationeel wordt ontcijferd.
Een onmiskenbare handlanger hiervoor in de cityscapes van Carl Soete is het licht. Loop in de stad bij nacht en sluit dan je ogen. Wat blijft er over? Felle lichtbundels de op je netvlies zijn gebrand. Die zijn de hoofdrolspelers in het werk van Soete. ‘Bokeh’ worden ze ook wel genoemd, lichtpuntjes buiten het scherptedieptegebied van een foto, die veranderen in ronde, zachte bollen, waardoor het geheel iets betoverends krijgt. Hij plaatst ze strategisch op zijn doeken, om extra levendigheid te creëren of om de energie te laten aanzuigen door één punt in het schilderij.
Doorheen de jaren ontdekte Soete dat vele dragers zijn verhaal kunnen vertalen. Van canvas tot aquarel, van plexiglas dat aan beide zijden wordt beschilderd tot collage. De grootste verrassing in dit atelier zijn de getekende reisdagboeken. Deze keer wel heel gedetailleerd en persoonlijk, maar even herkenbaar als werk van Soete door de felle, zonnige kleuren die in elke tekening of schets weer opduiken. Hier in dit atelier huist een optimist en een levensgenieter, en dit wordt extra benadrukt wanneer hij zijn grote voorbeelden aanhaalt.
Andy Warhol die de ‘schoonheid van alledag’ schilderde en hiermee de wereld veroverde. Het montere kleurenpalet van Wayne Thibault. En de vrolijke werkdrift van Roy Lichtenstein. Kunst hoeft niet doordrongen te zijn van zwaarmoedigheid en geworstel, Carl Soete bewijst dat lichtvoetige levenslust ook zeer boeiend kan zijn. Zijn werk is een energieke injectie voor het gemoed. Een oeuvre waarin het leven met open armen wordt ontvangen en met gretige slokken wordt geconsumeerd.
Broadacre
In de meest recente reeks Broadacre verlaat Carl Soete volkomen zijn comfortzone. Het felle coloriet wordt vervangen door meer gedempte kleuren, ronde houten dragers komen in de plaats van het klassieke rechthoekige canvas. Tegen een matte achtergrond worden contrasterende glanzende toetsen geplaatst, die je het best kunt omschrijven als een vertaling van de codes van de grootstad. De context van de stad zelf valt weg, wat rest is een reductie tot de essentie: een doorgedreven abstractie van de lichtbundels en neonreclames, wat uitmondt in een eigen, uniek beeldschrift. In allerlei figuraties speelt Soete met deze volstrekt oorspronkelijke taal, hiermee refererend aan ‘de ideale stad’ van Frank Lloyd Wright. Broadacre is ook voor Soete de plek waar al zijn positieve sensaties rondom de stad samenkomen, een walhalla waarin hij eindeloos zou kunnen verblijven. Hoewel dit tot hier toe zijn meest grafische werk is, spat hieruit ook de meeste emotie. De uitgepuurde, sprankelende energie van de stad krijgt hier op een ingetogen en toch weergaloze manier vorm.